قانون تجارت:

وفق مواد ۵۱۶ و ۳۱۶ قانون مدنی ایران، متصدی حمل و نقل امین (ید امانی) محسوب می‌شود و تقصیر او باید ثابت شود تا مسئول قرار گیرد. اما شرایط در قانون تجارت ایران متفاوت است. از طرف دیگر، قانون تجارت ۱۳۱۱، مسئولیت متصدی را ضمانی می‌داند و مقرر نموده اگر مرسوله‌ای تلف یا گم شود، متصدی مسئول قیمت آن است مگر در صورت اثبات اینکه:

• تلف یا گم شدن مربوط به جنس‌خود مرسوله بوده؛

• مستند به تقصیر ارسال‌کننده و یا مرسل‌الیه و یا ناشی از تعلیمات آنان بوده؛

• مربوط به حادثه‌ای بوده که هیچ ‌متصدی مواظب و متعارف دیگری نیز نمی‌توانسته از وقوع آن جلوگیری نماید.

در واقع با توجه به ماده۳۷۹، ارسال‌کننده باید آدرس صحیح، محل تسلیم، عده عدل یا بسته‌بندی، وزن و محتوی و… را به اطلاع متصدی حمل و نقل برساند، در غیر این صورت مسئولیتی متوجه متصدی نیست.

در صورت عدم اثبات موارد فوق، متصدی حمل و نقل مسئول حوادث و تقصیراتی است که در مدت حمل و نقل واقع شده، اعم از اینکه خود مباشرت به حمل و نقل‌کرده و یا از سوی وی حمل و نقل‌کننده دیگری مأمور شده‌باشد.